Ideja për të krijuar pelhurë me leshin e kafshëve është një inovacion i lashtë që ka përdorur burimin natyror të leshit të kafshëve për të prodhuar materiale të ngrohta dhe të qëndrueshme. Kjo teknikë është zhvilluar gjatë periudhës së lashtë dhe ka pasur një ndikim të thellë në zhvillimin e tekstilit dhe veshjeve të njerëzve në kohërat e para.
Përpara se materialet sintetike dhe teknologjitë moderne të prodhimit të tekstilit të bëhen të njohura, njerëzit e lashtë ishin të detyruar të përdornin burime natyrore për të mbuluar dhe për të krijuar veshjet e tyre. Në këtë kontekst, leshi i kafshëve (si i bagëtive dhe derrit) u zbulua si një burim i cili ofronte shumë përfitime:
Ngrohtësia: Leshi i kafshëve është një material që prodhon ngrohtësi, duke ndihmuar në ruajtjen e temperaturës trupore të njeriut në kushte të ftohta.
Izolimi: Leshi i kafshëve është i afërt dhe i prerë ngushtë, duke krijuar një shtresë izoluese që ndihmon në ruajtjen e ngrohtësisë dhe ndihmon në mbrojtjen nga moti i keq.
Qëndrueshmëria: Leshi i kafshëve është një material i qëndrueshëm dhe i fortë, duke e bërë atë një zgjedhje të shkëlqyer për të krijuar rroba dhe tekstila të qëndrueshme.
Disponueshmëria: Në periudhën e lashtë, kafshët ishin burime të disponueshme për njerëzit, dhe leshi i tyre mund të përdorej për të prodhuar tekstila me kostot më të ulëta se materialet e tjera të mëdha si leshi i bagëtisë.
Ndërsa njerëzit filluan të eksperimentonin me përdorimin e leshit të kafshëve, ata zhvilluan teknika të ndryshme për të përpunuar dhe të prerë leshin në mënyrë që të krijojnë veshje dhe tekstila. Kjo ishte një zhvillim i rëndësishëm në historinë e veshjeve dhe tekstilit, dhe u bë një bazë për teknologjitë më të avancuara të prodhimit të tekstilit që janë zhvilluar më vonë në histori.